Eski günler, yeniden beraber olabilmek.

Konu: Eski günler, yeniden beraber olabilmek. C.tesi Ara. 27, 2008 11:37 pm

Derin mavi gözlerindeki ışıltıyı uzun zamandır görmüyordu aynadaki yansımasında. Sanki sarı ve uzun saçlarında değişik ve çılgın kıvrımlar vardı bugün. Ya da sadece ona öyle geliyordu. Aynadaki yüzüne son bir kez bakıp dolabına doğru ilerledi. Kalbinde esen yelleri bastırmak istemiyordu uzun zamandır. Dolabının eskimiş ve yer yer çatlamış kapaklarını ilk kez görüyor gibiydi. Bu ayrıntıya takılmayarak dolabın kapaklarına saldırdı. Öğrencilik yıllarından beri vazgeçmediği sadece bedeni büyüyen dar siyah pantolununu ardından annesinin öğrencilik yıllarında ona aldığı kazaklara benzeyen kazağını aldı. Pencereden gördüğüne göre hava oldukça soğuktu. Uzun zamandır çıkmadığı gibi ilk çıktığında hasta olmak istemiyordu. Hastalıklarının çok ağır geçtiğini bilirdi tüm arkadaşları. Arkadaş... Uzun zamandır sıkı dostlarını görmediğini farketmişti hala elinde tutarken kazağını. Hatırlıyorduda Nicholas, Angelina, Aléida, Roselia, Eloise ile yaptıkları savaşlardan yine buna benzer bir kazağı sağ çıkamamıştı. Kazağın en son harap olan halini hatırlıyordu şimdi. Yüzüne yayılan geniş bir gülümseme eşliğinde benliğinde bir isim yankılandı. Üç süpürge... Acele bir şekilde giyinip cisimlenmek üzere hazırlandı.

xxx

Üç süpürgeye vardığında içinde tuhaf bir his vardı. Yine aklına üç süpürgede yaptıkları su savaşı gelmişti. Atıldıklarını hatırlıyordu. 1 ay boyunca saklanarak gelmişlerdi buraya. Kendilerini gizleyerek. Yine yüzüne yayılan geniş bir gülümsemeyle içeriye girdi. Arkadaşlarıyla son zamanlarda nadiren geldiklerinde oturdukları masaya gitti içgüdüsel olarak. Eskimiş sandalyede bir süre oturdu sessizce, eskileri düşünerek. Dalmıştı. Üç süpürgeyi değil eskiyi görüyordu şimdi.

Konu: Geri: Eski günler, yeniden beraber olabilmek. Paz Ara. 28, 2008 6:45 pm

Kızıl saçları rüzgarda birbirine karışıyordu. Yine gördüğü kabustan kurtulan Roselia , yataktan kalkar kalkmaz balkona koşturmuştu. Derin derin nefes alıyor, gördüğü kabusu unutmaya çalışıyordu. Aklına güzel şeyler getirmek istedi. O zaman aklına dostları, ayrılamam dedikleri geldi. Üç Süpürge şimdi büyümüş ama yaramazlıkları eskimeyen dostların yeniden buluşmasına tanık olacaktı. Onları özlemişti. Ne giyeceğine ise akşamdan karar vermişti. Soğuk havanın yıldırmadığı bir genç kızken giydiği giysilerden bir takım oluşturup , dolabının kapağına asmıştı. Üzerine giyeceği siyah kazağın altına kısacık kot eteğini ve diz boyu botunu hazırlamıştı. Hızla giyinio saçlarını dalgalarını bozmadan topladı. Yüzüne doğallıktan yana olduğunu belirten bir makyaj yaptı ve cisimlendi.
***
Üç süpürge yıllardır değişmeyen dizaynı ve içinde barındırdığı anılarıyla çok önemliydi Roselia için. Kapının paslanmış kulbunu tuttu ve yavaşça çevirdi. Kapı rüzgarın etkisiyle gürültülü bir şekilde açıldı. Gözler ona çevrilmişti. Bu da onu en rahatsız eden anlardan biriydi.

"Lanet olsun. Neden hep benim başıma gelir bu?"

Rahatsızlığı az da olsa içinden atmıştı. Gözleri içeride arkadaşı olup olmadığını anlamak için masaları tararken her zamanki koltuklarında oturan Melyssa'yı gördü. Adımlarını hızlandırıp yanına yaklaştı ve

"Günün en güzel bayanı , sizi gördüğüm için çok mutluyum."

Diyerek gülümsedi. Üzerindeki siyah kısa montu çıkarıp her zamanki sandalyesine yerleşti.

Konu: Geri: Eski günler, yeniden beraber olabilmek. Paz Ara. 28, 2008 11:34 pm

Jennifer kahverengi saçlarının omzuna yaptığı kaşıntı sebebiyle uyandı. Yorganını kaldırdı ve uykulu gözlerle yatağın içinde kırmızı lastik tokayı aramaya koyuldu. Yarım dakika sonra tokayı bulmuş saçını toplamıştı. Jennifer perdenin arasından sızmaya çalışan güneş ışıklarına yardım etmek istercesine kumaşı büyük bir hırsla tutup açtı. Odanın ışığında pek büyük bir fark olmadıysa da Jennifer hafifçe sırıttı. İçinden camı açmak isteği duydu ve aynı hızla pencerenin kolundan tutup çevirdi. Üşüyordu. Üstündeki askılı beyaz bluzun içine sinmişti. Ancak buna aldırış etmiyordu. Yanağını okşayan rüzgar ona yıllar önce hissettiği duyguyu hatırlatmıştı. Soluk beyaz teni o duyguyu hatırlayınca, kalbinde hissedince kırmızlaşmıştı. Arkadaşlarına duyduğu sevgi. Ancak şimdi bunları hissetmiyordu. Eskisi gibi değildi. Her ne kadar yeni arkadaşları olsada onların yerini tutmuyordu işte. Bir kaç adım atrak çekmecesinin başında durdu. Çekmeceyi açtı. İlk gördüğü ona karşı sırıtan 6 tane surattı. Fotoğrafı eline aldığında isimler şimşek hızıyla aklından geçmişti: Nicholas, Angelina, Aléida, Roselia, Melyssa... Bugün onlarla buluşacaktı. Mutluydu. Ancak bu mutluluğu başka bir korku bastırıyordu: Korku... Geçmişiyle yüzleşmekten korkuyordu belki de. Belki de korktuğu kendisinden ibaretti. Düşünmekten başı ağrayan Eloise, bundan vazgeçmişti. Karşısındaki fotoğrafı da göremiyordu şimdi. Gözleri gözyaşlarıyla buğulanmış fotoğraftakiler bir siluet halini almıştı. Gözlerini hemen sildi. Gitmesi gerekiyordu. Arkasındaki camı dönüp kapattı. Aynanın önünde durdu. Makyaj yapmaya fırsatı yoktu. Saçlarının bu hali de güzeldi. Evin nemli havasıyla beraber gıcırdayan merdivenlerden inerek salona ulaştı. Çantasını toparladı ve cisimlenmeye hazırlandı.

***

Üç süpürgeye girdiğinde sanki geçmişte yaptıkları bağırışları, gülüşmeyi duymuştu. Kapıyı açtığında, yüzüne bir tokat gibi çarpan rüzgar üstündeki kıyafetlerin vücudunun bütün hatlarını gösterecek şekilde yapışmasına neden olmuştu. Etrafta arkadaşlarını arama gereksinimine bile ihtiyaç duymadı. Doğrudan hep oturdukları masaya yöneldi. Bulunduğu yerden Roselia' nın neşeli sesini duyabiliyordu. Masanın başında durduğunda sabah yaşadığı duygulardan hiçbirinden eser yoktu. Sadece heyecan. Hızla çarpan kalp atışlarını yavaşlatmaya çalışırken ağzından sadece şu kelimeler boğuk bir sesle çıktı:
- Sizi çok özledim...

" Her zamankinden ! "

Diye bağıran kendisini görüyordu. Küçüktü daha doğrusu bedenen ve zihnen gençti. Vazgeçilmez arkadaşlarıyla beraber yine buradaydı. Öğrencilik yıllarından beri sürekli geldikleri, üç süpürgede. Arkadaşlarının yüzüne tek tek baktı. Buraya geldiklerinde hep aynı içkiyi isterlerdi. Bugününde diğerlerinden bir farkı yoktu. Hoş sohbetler eşliğinde, içkilerini içecekler, beraber olabilmenin zevkini tadadacaklardı bir kez daha.

x x x

Eskiyi anımsamaya çalışırken, gerçek dünyadan kopmuştu adeta. Kulakları duymuyor, gözleri bir noktaya dikilmiş olsa da hiç bir şey göremiyordu. İçeriye esen ürpertici bir rüzgarla, istemeden anılarından kopmuş, bakışları kapıdan içeriye giren genç bayana çevrilmişti. Tanıyordu içeriye gireni. Hem de çok yakından ... Yüzüne mutluluktan kaynaklanan gevrek bir gülümseme yerleşmişti. Roselia'yı buarda görmeği beklemiyor olmaktan kaynaklanan şaşırtıcı ve komik bir ifade daha vardı yüzünde.

" Günün en güzel bayanı , sizi gördüğüm için çok mutluyum. "

Güzel iltifatlarını peşinde getirmişti anlaşılan Roselia. Onu ve iltifatlarını feci bir şekilde özlediğini itiraf etmeliydi galiba artık. Yüzündeki gülümseme daha da yayılırken, Roselia'nın yerine oturmasını izledi. Üç süpürgede, yüzündeki o anlamsız ifadeyle gezen garsona işaret ediyordu ki tekrar kapının açıldığını duydu. Bu kez içeriye giren yine yakın arkadaşları Eloise idi. Mutluluğu ikiye katlanırken, Eloise'in neşeli ve mutluluk dolu sesini işitti.

" Bizde seni özledik, Eloise ... "

Dedi Roselia'ya bakarak. Acaba daha kimler gelecekti. Eski günlerdeki gibi yine bir arada mı olacaklardı. Grubun geriye kalanı da gelirse, kimse üzemezdi bugün onu. Yüksek bir ses tonuyla garsona bağırdı.

" Üç kaymak birası ! "

Genelde kaymak birasıyla başlarlardı içmeye. Ardından duruma göre ateş viskisiyle devam edilir, gece orda geçirilirdi. Bugünde öyle olmasını umut ediyordu. Sarı saçlarını neşesini belli edercesine arkaya savurdu. Gözleri uzun zamandır böyle parıldamıyordu.

Jennifer' ın suratı artık neşeyle parıldıyordu. Gözlerinde içinde hayatı barındıran bir mutluluk, dudaklarında ise insanı öpmeye teşvik eden bir gülümseme vardı. O sırada Melyssa' nın mutluluk saçan sesini duyunca kahkaha atmaktan kendini alıkoyamadı:
- Bizde seni özledik Eloise. Jennifer' ın keyfine diyecek yoktu. Sabahki hüzün yerini mutluluğa bırakmıştı. Herşey eskisi gibiydi. Belki birbirlerini uzun zamandır görememişlerdi. Ama Jennifer aralarında bir bağ olduğunu her zaman biliyordu. Her zaman olduğu gibi siparişleri Melyssa verdi. İnsanı mutlu olmaya zorlayan sesiyle garsona bağırdı:
- Üç kaymak birası! Melyssa cümlesini bitirdikten sonra neşeyle saçlarını arkaya attı. O da Jennifer gibi düşünüyordu anlaşılan. Yine beraber olabilmek. Jennifer sesini Melyssa' dan almışçasına aynı neşeyle konuşmaya başladı:
- Eee kızlar hayat nasıl gidiyor? Basit ve sıradan bir soruydu bu. Zaman ilerledikçe birbirlerinin acılarını ve sevinçlerini kendilerinki gibi anlayacaklardı. Eskiden olduğu gibi...